آداب تسلیت گفتن

یکی از آداب و رسوم مهم در تمام فرهنگ‌های جهان، دلداری‌دادن و تسلیت گفتن به افرادی است که به هر دلیلی عزیزی را از دست داده‌اند. در همه‌جای دنیا رسم است که وقتی فردی از دنیا می‌رود، اطرافیان نزد خانواده‌اش می‌روند و با آنها همدردی می‌کنند یا در مراسم خاک‌سپاری و یادبودهای پس از آن شرکت می‌کنند. تسلیت گفتن کار راحتی نیست و آداب مخصوص به خودش را دارد، مخصوصا نحوه تسلیت گفتن به دوست صمیمی یا آشنای نزدیک، که از همه سخت‌تر است. هنگام تسلیت گفتن، مجاز نیستیم هر چیزی را به زبان بیاوریم. بی‌توجهی به یک‌سری نکات ساده ممکن است به‌جای تسکین درد بازماندگان، اندوه آنها را بیشتر کند.
ممکن است با اظهار نظرهایی نادرست، اوضاع را بدتر کنند. ممکن است به اسم خدا اظهارنظرهایی کنند که باعث می شود احساس ناراحتی و شرمندگی به ما دست دهد،  همان چیزی که ما اصلا به آن احتیاج نداریم.

ابراز همدردی و شرکت در مجالس ختم ،عزاداری و سوگواری یک سری آداب دارد که باید هنگام بر خورد با شخص عزادار شیوه صحیح برخورد و معاشرت را چه در زبان و عمل بدانیم. برای مثال:

• زود فراموش می کنی، خودت را اذیت نکن.
• بی تابی نکن، خدا قهرش می گیرد.
• دیگران مشکلاتی بدتر از تو دارند.
• گریه نکن.
• زندگی آن جهان بهتر است.
• غم ها هم به مرور از یاد می روند.
• صحبت های بی ربط نکنید.
• درباره تصمیماتش برای آینده نپرسید.

این حرف ها چه درست باشند و چه غلط، در مرحله اول هیچ کمکی به التیام شخص مصیبت نمی کند. تلاش برای فهمیدن دلیل بدبختی یک کار  بی فایده است. چه به خدا اعتقاد داشته باشید چه نه، باید قبول کنید که دلیل خیلی از اتفاقات برای ما پوشیده است و سرو کله زدن به حدس های مختلف، دردی از ما دوا نمی کند.  جستجوی دلیل درد و رنج مهم نیست بلکه واکنش ما به آن اهمیت دارد.

وقتی شخصی دچار یک مصیبت است، می توانید به او بگویید:

1. بلافاصله تا خبر فوت را شنیدید تماس بگیریدیا پیام بدید و تسلیت بگید. منتظر نمونین که حتما حضوری صاحب عزا رو ببینین
2. از واژه هایی مثل : درکت میکنم، میفهم چی میگی، و … استفاده نکنید چون واقعا شما نمیتونید درکش کنید، هر چند که خودتون عزیزی رو از دست داده باشید.
3. از جملاتی مثل راحت شد مرد، خدا رو شکر که تو جا نیفتاد، ناراحت نباش اون الان جاش خوبه، حالا باز خوبه که تو جوونی نمرد، اصلا استفاده نکنید. با این حرفها غم شخص عزادار رو کم رنگ میکنید.
4. وقتی کنار شخصی که عزیزش رو از دست داده نشستید سعی نکنید رنج و غم خودتون رو بزرگتر کنید و خودتون رو بدبخت تر نشون بدید مثلا : باز تو مادرت زنده ست، من چی بگم که هم پدر و هم مادرم رو از دست دادم! یا مثلا بازمن خدا رو شکر بچه هات هستن من چی بگم که بچه هم ندارم.
5. وسط اون همه غم و غصه و شلوغی شخص عزادار رو سوال پیچ نکنید. حالا چه جوری مرد؟ مریضیش چی بود؟! کجا تصادف کرد؟! تو خونه فوت کرد یا بیمارستان؟!
6. اجازه دهید شخص داغدار هر چقدر میخواد گریه کنه تا از لحاظ روانی تخلیه بشه. مصیبتش رو پررنگ جلوه بدید. فقط اینجوریه که میتونید باهاش همدردی کنید.
7. به بگویید: روی کمک من حساب کنید
8. به من بگویید که چگونه می توانم به شما کمک کنم؟
9. هیچکس نمیتونه درک کنه که الان چه احساسی دارین
10. ما رو شریک غمتون بدونید.
11. خیلی به فکرتون هستم و برای آرامشتون دعا میکنم.
12. ما هم همراه شما برای از دست دادن  ( اسم متوفی) سوگواریم.
13. واقعا انسان خوبی بود، خوبیهاشو فراموش نمیکنیم
14. و هرگز از جمله غم آخرتون باشه استفاده نکنید. در واقع این جمله به این معنیه که شخص بعدی که میمیره خودتون باشید!!

بجاش بگید خدا بهتون صبر بده

بیشترگوش دهید تا حرف بزنید

ما باید یاد بگیریم که نسبت به کسانی که رنج می برند حساس تر باشیم. به عنوان یک شریک یا دوست، وظیفه ما این نیست که صورت مسئله را پاک کنیم بلکه باید یاد بگیریم شنونده خوبی باشیم و بدون اینکه دلیل و توضیحی ارائه دهیم، به درد و دل طرف مقابلمان گوش کنیم. گاهی اوقات حضور فیزیکی و نشان دادن حمایت، آن هم بدون استفاده از کلمات، بهترین التیام برای عزیزانمان در هنگام مصیبت هاست.