معمار، طراح، نقاش، مجسمه‌ساز و رئیس پیشین دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران از دنیا رفت.

از سیحون به عنوان «مرد بناهای ماندگار» یاد می‌شود. از میان پروژه‌های طراحی و ساخته شده او می‌توان به آرامگاه خیام، کمال الملک، بوعلی سینا، نادرشاه افشار، کلنل محمدتقی خان پسیان و ده‌ها مقبره و آرامگاه دیگر و نیز طراحی بنای «موزه توس» در سال ۱۳۴۷ و همچنین ساختمان بانک سپه در میدان توپخانه تهران اشاره کرد.

او سال ۱۲۹۹ در تهران در خانواده‌ای آشنا با موسیقی به دنیا آمد. پدربزرگ او میرزا عبدالله فراهانی از پیشگامان موسیقی سنتی ایران بود. مادر او مولود خانم از نوازندگان تار و سه تار و دایی او احمد عبادی استاد سه‌تار بود.

سیحون پس از پایان تحصیل معماری در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران، به دعوت آندره گدار رئیس اداره باستان‌شناسی وقت ایران برای ادامه تحصیل راهی پاریس شد و در مدت حدود سه سال در دانشسرای عالی ملی هنرهای زیبای پاریس (بوزار) به تکمیل دانش معماری خود پرداخت. او سال ۱۹۴۹ به درجه دکترای هنر رسید. سیحون در بازگشت به ایران در ۲۳ سالگی نخستین اثر معماری خود را که بنای یادبودی بر آرامگاه بوعلی سینا بود طراحی کرد.

او همچنین طراحی ساختمان‌های سازمان نقشه‌برداری کل کشور، کارخانه آرد مرشدی، مجتمع آموزشی یاغچی آباد، سینما آسیا، سینما سانترال، کارخانه کانادادرای (زمزم فعلی) در تهران و اهواز و حدود ۱۵۰ پروژه مسکونی خصوصی را بر عهده داشته است

سیحون در سال‌های فعالیت خود عضو شورای ملی باستان‌شناسی، شورای عالی شهرسازی، شورای مرکزی تمام دانشگاه‌های ایران و کمیته بین‌المللی ایکوموس وابسته به یونسکو بود و به مدت ۱۵ سال مسئولیت مرمت بناهای تاریخی ایران را برعهده داشت.

سیحون در کنار معماری به نقاشی از مناظر و روستاهای ایران می‌پرداخت و نمایشگاه‌هایی از آثار خود را در ایران و در خارج از ایران برپا کرد.

او بین سال های ۱۳۴۱ تا ۱۳۴۷ رئیس دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران بود و در این دوران رشته های موسیقی و هنرهای نمایشی را به رشته های درسی افزود.

سیحون بیش از دو دهه بود در ونکوور زندگی می‌کرد و شهروند افتخاری فرانسه نیز بود.

مهندس هوشنگ سیحون٬ نوه میرزا عبدالله ٬ آرشیتکت و محقق بزرگ و صاحب نام ایران در سن ۹۲ سالگی در کانادا درگذشت.