شهادت چهل مومن (نفر) در حق میت

ممکن است شما هم شنیده باشید که در هنگام دفن فرد مسلمان اگر چهل فرد مومن به نیکوکار بودن آن متوفی شهادت دهند آن فرد آمورزیده می شود. حال این سوال مطرح می شود که آیا این روایت سندیدت دارد و تایید شده است یا خیر؟ در روایات متعددی این مطلب بیان شده که به چند مورد اشاره می شود :
در سند از حضرت صادق علیه السّلام نقل شده: چون‏ مؤمنى بمیرد.و چهل نفر از مؤمنان بر جنازه او حاضر شوند ( شهادت چهل مومن ) و بگویند: الّلهم انّا لا نعلم منه الاّ خیرا،و انت اعلم به منّا چون این را بگویند حق تعالى فرماید:من گواهى‏ شما را پذیرفتم،و آن گناهانى را که من مى‏دانم و شما نمى‏دانى آمرزیدم.در حدیث معتبر دیگرى از رسول خدا صلى اللّه علیه و آله و سلّم نقل شده: اول چیزى که در عنوان نامه مؤمن پس از مرگش مى‏نویسند،چیزى است که مردم در حق او مى‏گویند،اگر نیک مى‏گویند، نیک مى‏نویسند،و اگر بد می گویند بد مى‏ نویسند.

منبع: http://www.erfan.ir

امام باقر علیه السلام فرمود : عَنْ أَبِی جَعْفَرٍ مُحَمَّدِ بْنِ عَلِیٍّ علیه السلام أَنَّهُ قَالَ إِذَا صَلَّى عَلَى الْمُؤْمِنِ أَرْبَعُونَ رَجُلًا وَ اجْتَهَدُوا فِی الدُّعَاءِ لَهُ اسْتُجِیبَ لَهُ .
اگر ۴۰ مومن بر جنازه مومنی نماز گزارده و در دعای برای او کوشش کنند دعایشان به اجابت می رسد .
مستدرک الوسائل ۲ ۲۴۶ ۱- باب استحباب إیذان الناس و خصوصا

و یا چنانچه در «خصال» با اسناد متّصل خود از عبدالله بن مسکان از حضرت صادق علیه السّلام روایت مى‏کند که فرمود:

إذا ماتَ المُؤمنُ فَحَضَر جِنازتَه أربعونَ رَجُلًا مِن المؤمنینَ فَقالوا: اللّهمَّ إنّا لا نَعلمُ مِنهُ إلّا خَیرًا و أنتَ أعلَمُ بِه مِنّا! قالَ اللهُ تبارکَ و تَعالَى: إنّى قَد أجَزْتُ شَهادتَکُم و غَفَرتُ لَه ما عَلِمتُ ممّا لا تَعلَمونَ. [2]

 «هنگامیکه مؤمنى از دنیا برود چهل مؤمن بر جنازه او شهادت دهند: خدایا ما جز نیکى از او چیزى نمى‏دانیم، درحالیکه تو از ما به او آگاهترى! خداى متعال مى‏فرماید: من شهادت شما را در حقّ این مؤمن امضاء و تنفیذ نمودم، و از او براى آنچه که از او می‏دانم و شما نمى‏دانید درگذشتم و او را مورد عفو و مغفرت خویش قرار دادم.»

 [1]- بحار الأنوار، ج ۱۰۴، ص ۶۲، حدیث ۳۵

 [۲]- خصال (أبواب الأربعین و ما فوقه) حدیث ۴، ص ۵۳۸

 سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ صلی الله علیه و آله یَقُولُ لَا یُصَلِّی عَلَى رَجُلٍ أَرْبَعُونَ رَجُلًا فَیَشْفَعُونَ فِیهِ إِلَّا غَفَرَ اللَّهُ لَهُ
از رسول خدا صلی الله علیه و آله نقل شده که فرمود : اگر ۴۰ نفر بر میتی نماز بگزارند و در مورد او شفاعت کنند خداوند او را می بخشد .
مستدرک الوسائل ۲ ۲۹۲ ۳۴- باب نوادر ما یتعلق بأبواب صلاه

و در کتاب «عدّه الدّاعى» از امام صادق علیه السّلام روایت مى‏کند که فرمودند:

کانَ فى بَنى‏إسرائیلَ عابِدٌ فأوحَى اللهُ تَعالَى إلَى داودَ علیه السّلامُ‏

 إنّهُ مُرائى. قالَ: ثُمّ إنّهُ ماتَ، فَلَمْ یَشهَدْ جِنازتَهُ داودُ علیه السّلام. قالَ: فَقامَ أربعونَ مِن بَنى إسرائیلَ فقالوا: اللَهُمّ إنّا لا نَعلمُ مِنهُ إلّا خَیرًا و أنتَ أعلَمُ بِه مِنّا فَاغْفِر لَهُ! قالَ: فَلمّا غُسِّلَ أتَى أربعونَ غیرُ الأربعین الأُوَلِ و قالوا: اللهُمَّ إنّا لا نَعلمُ مِنه إلّا خیرًا و أنتَ أعلَم بِه مِنّا فَاغفِرْ لَه! فَلمّا وُضِعَ فى قَبرِه قامَ أربعونَ غَیرُهم فقالوا: اللَهُمّ إنّا لا نَعلمُ مِنه إلّا خیرًا و أنتَ أعلمُ بِه منّا فاغْفِرلَه! قالَ: فأوحَى اللهُ تَعالَى إلَى داودَ علیه‏السّلامُ: ما مَنعَکَ أن تُصَلّىَ علَیه؟ فقالَ داودُ: بِالّذى أخْبَرتَنى مِن أنَّه مُرائى. قال: فأوحَى اللهُ إلیَه إنَّه شَهِدَ لَهُ قومٌ فَأجَزتُ لَهم شهادَتَهم و غَفَرتُ لَه ما عَلِمتُ مِمّا لا یَعلمونَ. [1]

  در بنى‏اسرائیل عابدى بود ریاکار، و خداى متعال حضرت داوود را بر احوال او مطّلع گردانید. پس از گذشت زمانى فوت مى‏کند و حضرت داوود بر جنازه او حاضر نمى‏شود. چهل مرد از بنى‏اسرائیل بر جنازه او شهادت مى‏دهند: خدایا ما غیر از نیکى و خوبى از او سراغ نداریم و تو به احوال او از ما آگاهترى، خدایا او را بیامرز! و زمانیکه او را غسل دادند باز چهل نفر دیگر همین شهادت را نسبت به او تکرار کردند. و هنگامیکه او را در قبر نهادند چهل مرد دیگر این شهادت را در حقّ او بر زبان آوردند.

در این هنگام خداى متعال به داوود وحى فرستاد: چه چیز ترا مانع گشت تا بر جنازه او حاضر نگشتى؟

منبع: http://maktabeshia.ir